Yağmur

Sokak;
Ağladığını düşünsün diye
Yağmur damlalarının kaldığı camın arkasından baktı çocuk.
Yalnızdı sokak kendi çıkmazlarında
Ve çocuğu çağırmadı...
Oysa çocuk gelmek için
onun onu çağırması için seçmemiş miydi damlalı camı..
Ağlamaya başladı çocuk
Şimşek çaktı , sustu çocuk
Yağmur da ağlıyordu
Yağmurun damlalarını bıraktığı camdan bakmaya devam etti çocuk...

Bilinemeyen İnsan

    Suskunluğun siyah okyanusundaki cam fanuslu bir dalgıç gibi yaşıyordu insan, kendisini dış dünyaya bağlayan halatın kopmuş olduğunu ve o sessiz derinlikten hiçbir zaman yukarı çekilmeyeceğini ayrımsayan bir dalgıç gibi hatta. Yapacak, duyacak, görecek hiçbir şey yoktu, her yerde ve sürekli hiçlikle çevriliydi insan, boyuttan ve zamandan tümüyle yoksun boşlukla. Bir aşağı bir yukarı yürürdü insan, düşünceleri de onunla birlikte bir aşağı bir yukarı, bir aşağı bir yukarı yürüyüp dururdu...