Hangimiz ömrümüzün bir parçasını otobüslerde veye duraklarda bırakmadık ki, saate vursan haftaya bölsen az yekün tutmaz hani.Kimi zaman kitaplar okumuşuzdur koltuklarında, kimi zaman müzik dinlemişizdir ayakta,kimi zaman otobüsün tutamağına yapışıp, kendimizi camın arkasındaki dünyaya vermişizdir.Kimi zaman başımız ağır gelmiştir,cama yaslamışızdır; dışarıdaki hayata bakarak "hayat beni neden yoruyorsun?" demişizdir.
Kimi zaman buğulanmış camlar, kederli bakışlar, okulun derslerin sıkıntısı,otobüsün keşmekeşliği,"eve gitmek mi daha ağır,gitmemek mi?" sorusunun çıkmazları ister istemez yansır yüzlere.Bazen de geçirdiğimiz en keyifli zamanlardan sonra binilmiştir otobüse, o uzun yol alamamıştır içimizdeki mutluluğu,gözümüzdeki neşeyi.Yer verilmesi gereken ilk kişiye verilmiştir hemen sıcak koltuk.
Ne kadar çok zaman geçirmişiz otobüste değil mi? kullandığım "kimi zamanlara" bakılırsa baya bi zaman...
0 yorum:
Yorum Gönder