Tanrı Parçacığı: İnsan

     Güç dediğimiz şey asla sahip olabildiğimiz bir şey olmamıştır. Güç dediğimiz, başka insanları inandırdığımız şeydir. Bu, her çeşit üstünlük için geçerlidir. Üstünlükten bahsediyorsak başka ihtimal düşünülemez. Çünkü üstün olmak, alt etmeyi şart koşar ve bunun doğasında kıyaslama vardır. Bu halde her çeşit üstünlük başka bir şeyin varlığına bağlı ve muhtaçtır. Her üst bir alta muhtaçtır.
     İnsanın özünde kıyaslama yoktur. Öz özgüldür. Herkesin kendi oluşu vardır yalnızca. Zaten bu yüzden kimse hayatta olmak istediği birisi olamaz çünkü herkes daha önce hiç var olmamış bir karakteri oluşturacaktır, ve bunu önceden öngörüp rol model olarak belirleyemez. Herkes bir elma, armut vs. gibidir, eşsizdir fakat toplamda bir bütün ederiz. Bu da bir başka konu.
     Aynı boşluğu doldurmaya, aynı ayakkapını giymeye çalışmadığımız sürece kıyaslanmamız yersizdir.
     Güç, kudret ve her türlü üstünlük bu yüzden Tanrı'ya atfedilmişdir.
     Merhabalar.

Konak

Hayatta amacı olan insanı severiz.
Onu girişe paspas ederiz.
Kırmızıya boyar, varaklarla süsleriz.
Arkasına saklanır, "ama"larını geri dönüşü olmayan kutuya atar,
Ve ona 'önden giden' nişanını takarız.
Köprüyü ona açtırtıp, suyu altından yürütürüz.
Gönlüne doluşur dilate ederiz, yetmezliğinde vallahi darılırız.
Aklı onu enfekte ederse mazallah bir koşu gider, aynasına 'kibir' diye yazarız.

                                                                                                     S.I.