Avustralya’nın Melbourne kentinde yaşayan Nicole'nın atı Astro nun sahilde çamura saplanması ona kabus anları yaşattı. Suların medcezir nedeniyle az sonra yükseleceği aklına geldikçe çıldırıyordu. Kurtarma ekibi gelene kadar Astroyu sakinleştirmek için onunla konuşuyor, öpüp boynunu okşuyor ve onun için gözyaşı döküyordu.
Atı için çırpınan Nicole nın bu fotoğrafı neler anlatmıyor ki, neler; insanlığımdan utandım bir kere daha bu fotoğraf karşısında. O kadar doğal, o kadar içten, o kadar candan, o kadar samimi, o kadar gerçekçi ki; dünya o an, onun için durmuş tek kederi olan Astronun ruhuna inmek ve yalnız olmadığını anlatmak için, ondan daha fazla çırpınıyordu. Affet beni affet, fark edemedim, benim suçumdu, ama sakin ol, seni buradan kurtaracağız, aksini düşünmek bile istemiyorum, seni çok seviyorum, sen de bunu biliyorsun diyordu.Bu nasıl bir sevgi, bu nasıl bir bağlılık, bu nasıl bir tezahür, bu nasıl bir birikim, bu nasıl bir patlamaydı böyle, gıpta etmemek, hayran olmamak elde değil, abartı bulanlar varsa da eksikliklerini saklamak isteyen megalomanlardır diye düşünüyorum.
Biz neler gördük, neler. Ne hayvanın kıymeti vardı, ne de insanın. Küreselleşen, globalleşen dünyamız da bilişim, teknoloji ve uzay çağını yaşadığımız şu günler de, insanlar yalnızlaşıyor, birbirlerinden uzaklaşıyorlardı. Bazı duygularımızı kaybettiğimiz gerçekliğine, bencilliğimize, önce ben veya önce sen bir adım at beklentisi içinde olduğumuza, tokat gibi bir cevap mıydı bu? Evet, maalesef tokat gibi cevaptı. Kim istemez bu açık yürekliliğe sahip sevgiyi, kim istemez hayatı dolu dolu yaşayan bu insanı, kim istemez sen hangi durum da olursan ol seni yalnız bırakmayacağını bilmek, kim istemez her koşulda ona güvenebileceğini, kim istemez bu karşılıksız sevgiyi...
Evet, Astroya kurtarma ekibi 3 saat sonra gelip, sakinleştirici iğne yapıp traktör yardımıyla sular altında kalmasına ramak kala kurtarıyorlar.
0 yorum:
Yorum Gönder